جزوه استاد میرزایی
- ۹۴/۰۹/۰۴
جزوه استاد میرزایی
اقرار عبارت است: از اخبار به حقی که به ضرر خود و به نفع دیگری است .
ارکان اقرار عبارتند از : 1- مقر : اقرار کننده یا کسی که به ضرر خود اقرار نموده است 2- مقرله : کسی که اقرار به نفع وی صورت گرفته است . 3- مقر به : حقی که موضوع اقرار قرار گرفته است .
انواع اقرار عبارتند از : 1- اقرار در دادگاه 2- اقرار در خارج از دادگاه 3- اقرار صریح و اقرار ضمنی 4- اقرار کلی و اقرار در جزء 5- اقرار مرکب و اقرار مقید
تفاوت اقرار مقید و مرکب : در این است که در اقرار مرکب جدا از اقرار ادعایی مطرح می شود و در اقرار مقید اقرار کننده ادعای طرف را با وصف قیدی می پزیرد که این وصف قید همواره با اقرار است و آثار حقوقی اقرار را دگرگون میکند .
اقرار مرکب مثال وقتی خواهان بر این است ادعا است که خوانده یک میلیون تومان از او وام گرفته و خوانده با دوجمله پاسخ می دهد که من یک میلیون تومان وام گرفتم ولی بعدا پرداخت کردم.
در اقرار مقید چنین اقراری قابل تجزیه نیست در حالی که در اقرار مرکب اقراری است که ادعای طرف همانگونه که هست می پزید ولی به دنبال آن مطلبی می گوید که به نفع خود و به ضرر دیگری است در اقرار مرکب علاوه بر اقرار خوانده ادعایی را مطرح میکند که به نفع خود و به زیان طرف دیگر است . همین اقرار او مرکب از دو قسمت است .
در چه مواردی دادگاه به نظر کارشناس ترتیب اثر می دهد ؟
1- کارشناس باید در مدت مقرر نظر خود را کتبا تقدیم دادگاه دارد مگر اینکه موضوع از اموری باشد که اظهار نظر در آن در آن مدت میسر نباشد .
2- اظهار نظر کارشناس باید صریح و موجه باشد . 3- نظر کارشناس با اوضاع و احوال محقق و معلوم باشد و با مورد کارشناسی مطابقت داشته باشد .